Siedziałam na ławce w parku,
Podziwiałam piękny nocą Kraków.
Nie chciałam wracać do domu,
spokój i cisza mnie trzymały.
Mogłam im się zwierzyć jak nikomu.
Nawet ptaszki nie śpiewały, bo pewnie już spały.
Patrzyłam jak krople deszczu spadały koło mnie,
Nagle znikąd zapaliły się pochodnie.
Czułam się jak w innym miejscu, ale tym samym,
rozejrzałam się, wszystko było jak w roku starym.
Sto pięćdziesiąt lat wcześniej.
Chciałam się przejść koniecznie, skorzystać z okazji, bo pewnie się nie powtórzy.
Zastanawiałam się czy mi się to wydaje,
że może to sen mnie znużył.
Ale postanowiłam iść, gdy los szanse daje,
bo zobaczyć coś, chociażby nieprawdziwe.
Więc udałam się na przechadzkę leniwie.
Zobaczyłam młodego mężczyznę w marynarce,
Siedział smutny na ławce.
W ręce trzymał list, stanęłam przed nim,
żeby przyjrzeć się mu bliżej, opadał z sił.
Policzki miał mokre od łez,
zrozumiałam, że szuka miejsca gdzieś,
gdzie mógłby pobyć sam, bez nikogo.
Ten park, to było to miejsce chwilowo.
Usiadłam koło niego, nie widział mnie na szczęście.
Przeczytałam list, który trzymał w ręce.
"Zostałeś, kiedy Cię zraniłam,
Zostałeś, kiedy Cię odcięłam,
Zostałeś, chociaż wiedziałeś, że po nocach szlocham,
Zostałeś, bo wiedziałeś, że Cię kocham.
Teraz odchodzę i chcę się pożegnać.
Możesz się czasem za mnie przeżegnać.
I proszę pamiętaj o mnie,
Kiedy już będę po drugiej stronie.
Walczyłam  do końca,
Ale jednak przegrałam,
Bo źle jest, gdy śmierć się wtrąca,
Ważne, by wytrwać do końca."
Pod spodem słowa: "Przepraszam.Żegnaj.Nie umiem inaczej."
Na dole podpis Twoja na Zawsze .
Złożył kartkę, przytrzymał przy sercu, wyjął broń.
Przyłożył do głowy, strzelił w skroń.
Pojawił się duch dziewczyny, poszedł na nią.
Oni byli już razem na zawsze.
A ja siedziałam znów na tamtej ławce.

--------------------------------------
Po długim czasie postanowiłam coś wstawić... Nie mogłam nic napisać, więc wstawiam moją pracę na polski ;d Zapraszam do komentowania! ;)

Zostałam nominowana do VBA. 

Zasady: 

- podziękować nominującemu. 

- pokazać nagrodę u siebie na blogu

- ujawnić 7 faktów o sobie

- nominować 10 blogów

- poinformować o tym bloggerów nominowanych. 

Zostałam nominowana przez
Kasia O. , a oto jej blog http://theworldwith.blogspot.com/p/nominacja.html?showComment=1362512683993

7 faktów o mnie:
1, Robię to co lubię i nikt mi tego nie zabierze.
2, Moją miłością jest gimnastyka artystyczna.

3, Często zachowuję się jak małe dziecko xd

4, Łatwo mnie zdenerwować, trudno uspokoić.

5, Lubię tańczyć.

6, Cenię prawdziwą przyjaźń.

7, Uwielbiam słuchać muzyki.

Blogi, które nominuję:
1,http://opowiadaniaaaa.blogspot.com/

2,http://shadowwood2.blogspot.com/

3,http://sentidio-comun-y-amor.blogspot.com/

4,http://mistycznaakademia.blogspot.com/

5,http://l-e---j-p.blogspot.com/

6,http://dzuniorek15.crazylife.pl/

7,http://fantasies-sherry.blogspot.com/

8,http://daughters-of-gloom.blogspot.com/

9,http://julus-world.blogspot.com/

10,http://www.quku.org/pokaz_jak_mnie_kochasz_cz._36,4539.html

Pamiętam to, co było ponad rok temu.
Wszyscy mi mówili,że chcę oddać się złemu,
Że w ręce diabła się kładę.
Mówią mi tak do dziś, w zasadzie.
Ale ja widziałam Twoją dusze
I pokochałam Cię, przyznać się muszę.
Myślałam, że to minęło, ale niedawno powróciło,
Żeby powiedzieć Ci o tym strasznie mnie kusiło.
Powstrzymałam się, bo realnie pomyślałam.
Dotarło do mnie jak wcześniej Cię zraniłam, 
Bo powinnam wybrać wtedy Ciebie,
I obwiniam o to tylko siebie.
Powoli przestaję mieć nadzieje,
Zastanawiam się czy to los się ze mnie śmieje.
Ale to pewnie tylko złe wybory,
Może życie kiedyś nauczy mnie pokory.
Bo wiesz... Chcę wziąć życie w swoje ręce,
Tylko, że Ty trzymasz moje serce.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 Mam nadzieję, ze choć trochę się Wam podobają moje teksty. Komentujcie proszę i wpadajcie często. ;)

Patrzę tak na Ciebie i wiem, ze muszę pozwolić Ci odejść,
ale mam nieodpartą chęć podejść 
i przytulić Cię tak mocno jak nigdy,
potem pocałować ostatni raz na pożegnanie,
gdybyś jednak została już nie wyrządziłbym Ci krzywdy,
czuję, że moja dusza odchodzi na wygnanie.

Przechodziła między ławkami, z oczami pełnymi łez.
Szukała wolnego miejsca gdzieś.
I widzi ich wśród ludzi siedzących.
Jak gdyby nigdy nic tu przyszli udając troszczących.
Normalnie by usiadła z nimi,
Gdyby nie fakt, że to oni go zabili.
A jeszcze niedawno w ich klimacie trzymała,
za tych "przyjaciół' życie by oddała.
A oni zabrali jej skarb, jedyne co na świecie miała.
Przecież tak bardzo chciała, tak błagała w tamten dzień,
Żeby go zostawili, żeby krzywdy nie robili.
A jednak jej nie posłuchali, chociaż wcześniej przysięgali,
że ich braterstwo to braterstwo jej braterstwa.
Ta rodzina była owocem krzywoprzysięstwa.
Złamane obietnice, kłamstwa, morderstwa.
To kiedyś był jej świat.
Nigdy nie wróci do niego,
Bo to co przeżyła to nic dobrego.



Tyle wspomnień w jej głowie.
Tyle pytań, kto na nie odpowie?
Chciałaby choć na chwilę wrócić do niego.
Poczuć, że ma Go dla siebie, całego.
Wiedzieć, że już nikt tego nie zabierze.
Miałaby wtedy tak głupią nadzieję,
że wszystko jeszcze będzie dobrze.
Ale nie jest i prośże Boga teraz,
próbuj oddać dusze diabłu nieraz.
Jeden nie słucha, drugi nie przyjmie.
Czeka teraz, aż ktoś jej serce wyjmie.
Nie ma zamiaru już czekać na ten dzień,
W którym spokojnie odejdzie w cień.
Chce, aby objął ją błogi sen.
Pragnie, żeby kat skrócił jej cierpienie,
by ktoś zdjął z niej to brzemię,
które dźwiga od lat.
Wiesz jakie to uczucie, gdy odwróci się świat?

Wystarczyło spojrzeć w Jego oczy, by wiedzieć co czuje,
były ujarane, ale przejrzyste, wiedziałam Jego dusze.
Pełną bólu i smutku, przyznać się muszę,
że jedno zerknięcie w jego ciemne, zamglone oczy,
pozwoliło mi się domyślić o czym myśli w nocy,
Wiedziałam, że cierpi, że to pozwala mu zapomnieć o przeszłości.
Jego przeszywający serce wzrok, tak wrył mi się w kości.
Sprawił współczucie. Tak bolesne, jakbym to ja przeżyła.
Chciałam mu pomóc, ale że mi się uda wcale nie wierzyłam,
Patrząc na niego czułam to co on, ale tego nie okazywał. 
Wiedziałam, że swoim zachowaniem ukojenie wzywał.
Czasem w środku czuję pustkę, on ma taką ciągle.
Ale czy o tym rozmawia? Wątpię.
Sądziłam, że chce ją zapełnić piciem i jaraniem.
Ale miarka się przebrała kiedy wpadł w ćpanie.
Wiedziałam, że Go boli życie, na świecie zostali we troje,
Gdy o tym myślę, zatrzymuje mi się krwiobieg.
Serce oplata cierń bólu, dlatego bić nie może.
Podziwiam Go, że pomimo losu, nadal tkwi w pokorze.

Wiem, że myślisz co innego, ale nie masz pojęcia,

Jak bardzo chciałabym teraz znaleźć się w Twoich objęciach,

Olałam Cię nie raz, fakt. Ale to przez strach,

Który tkwi we mnie aż do dziś, 

Bo poza tobą nie ma nic.

Tylko znienawidzone uczucie, 

Że zależy mi na kimś kogo właściwie nie ma, 

Bo stary Ty jest namiastką cienia obecnego, 

Nie widzę nic w tym dobrego. 

Ale nadal jesteś mojego serca biciem.

Mimo zmienionej kompletnie osobowości,

Ale bez Ciebie mogę teraz zagrać o życie w kości,

Bo nie mam nic do stracenia, oprócz do ciebie słabości i głupiej miłości.

Ten głos, który brzmi ciągle w uszach.
Ten dotyk stale w pamięci, tak porusza.
Twój obraz przed oczami nieustannie.
To uczucie, gdy byłam z Tobą, nikt go nie zgadnie.
Ta łza po policzku płynąca.
I ja nadal cierpiąca.

Jeszcze kilka dni temu mówiłeś, że byś chciał.
Jeszcze kilka dni temu byś mnie miał.
Teraz nawet nie odpisujesz mi,
Pomimo tych Twoich niby chęci.
Rzuciłabym dla Ciebie zasady, postanowienia.
Mimo nawet tego zagrożenia,
Jakim byłeś i jesteś Ty.
Olałabym to wszystko, by było "My".
Wszyscy od Ciebie namawiali,
Związku z Tobą odradzali
I o charakterze ostrzegali.
Nawet teraz wiem, że nie mieli racji.
Może i nie miałeś wiele gracji,
Ale dostarczyłeś życiu atrakcji.
Uczucie przy Tobie wyjątkowe,
Ale odejść teraz muszę.
Wiem, że nie dorosłeś, by oddać mi całą duszę.